Wizyta duszpasterska, czyli  KOLĘDA

        „Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje” (Mt 10, 40) - powiedział Chrystus do Apostołów. Polecił im również: „Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój temu domowi! Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim” (Łk 10,5 6). Przyjęcie kapłana z wizytą duszpasterską jest aktem publicznego wyznania wiary, a zarazem znakiem jedności i żywej więzi Kościoła domowego z Kościołem parafialnym, a tym samym diecezjalnym i powszechnym. Papieżowi każdy biskup składa raz na pięć lat oficjalną wizytę i sprawozdanie z sytuacji Kościoła diecezjalnego. Biskup raz na pięć lat wizytuje każdą parafię w swojej diecezji. Kapłan natomiast raz w roku składa wizytę w każdej rodzinie chrześcijańskiej, jako domowym Kościele. Czyni to zazwyczaj w okresie Bożego Narodzenia. W dawnej tradycji polskiej taką wizytę składali kapłani w rodzinach czasami już w Adwencie do czego w wielu parafiach się powraca. Wizyta duszpasterska ma charakter małej liturgii sprawowanej w domowym sanktuarium.

      Dzień wizyty duszpasterskiej w rodzinie jest szczególnym przeżyciem. Im rodzina jest bardziej związana z Kościołem, im większy panuje w niej duch chrześcijański, im głębsza jest jej religijność, tym głębiej przeżywa spotkanie z kapłanem – oficjalnym wysłannikiem Kościoła. Taką wizytę należy odpowiednio przygotować, nakrywając stół białym obrusem i położyć na nim Pismo św., krzyż, świece, wodę święconą, kropidło, zeszyty dzieci z religii. W czasie kolędy ktoś z domowników najlepiej Ojciec czyta fragment Pisma św. specjalnie na tę okazję wybrany. W tym roku czytany jest tekst z Listu św. Pawła do Rzymian rozdział 12 od wiersza 17 do 18 włącznie.